Le fin de mes avontures!

Oke, het avontuur is van start gegaan! Gelukkig heb ik donderdagavond nog van een laatste avondmaal en een emotioneel afscheid van vrienden kunnen genieten (Bedankt voor de spaghetti Miep, die ga ik zeker missen!). Nadat het koffer was gepakt, geleegd en, in verband met overtollige kilo's, weer opnieuw gepakt, ben ik in de vroege uurtjes van vrijdag 11 april samen met Pap & Miep richting Rotterdam Airport vertrokken. Na een korte stop bij de stomerij in Eindhoven (ik moest mijn suit nog afhalen) een lange rit over de autobaan richting Rotterdam arriveerden we bij het vliegveld. Het werd ons allen duidelijk dat het onvermijdelijke afscheid met rasse schreden naderde. Na een laatste paar kopjes koffie en een sigaretje was het zover. Afscheid, het is nu eenmaal niet gemakkelijk. Een doosje tissues verder konden Pap en Miep me eindelijk laten vertrekken! Ik heb ze nog een laatste knuffel gegeven en een hart onder de riem gestoken. Het zal immers wel goed komen hier!

Na een poosje in de terminal te hebben rondgeneust was het tijd om naar de gate te lopen om dan eindelijk het vliegtuig te betreden! Ik moest daar helaas wachten tot alle verloren honden en katten waren teruggevonden en in hun transportkooitjes gestopt waren. Het vliegtuig was bijzonder oncomfortabel, gelukkig was het maar een uurtje vliegen. Pluspunt was dat er in de rij achter mij twee kinderen van nog geen jaar gestald waren. Deze twee engeltjes hebben mij dan ook voorzien van een privé concertje tijdens te vlucht, fantastisch!

Aangekomen op het vliegveld van Bergerac heb ik mijn bagage opgepikt en werd ik opgehaald door mijn bazin. Het was heerlijk weer, zonnetje op mijn bol, een graad of 22, très magnifique! Het was een half uurtje rijden naar Monpazier. Gelukkig was er onderweg genoeg te zien. Het platteland hier is echt schitterend, velden vol bloemen zover het oog kan zien, geel, rood, oranje, noem maar op! Enkele chateau's gespot die ik de komende maanden eens van dichtbij ga bekijken. Het eerste teken van Nederlandse kolonisten in Frankrijk was (typerend genoeg) een reclamebord van bier (helaas Amstel, maar toch). De Dordogne is een klassiek Franse provincie, de huizen hier zijn prachtig. Franser vind je ze niet.

Aangekomen in Monpazier kreeg ik allereest een kleine tour door het hotel. Inmiddels heb ik de eigenaren, de chefkok, de electricien en de mede-eigenaren van Bistro2 leren kennen en het lijken me allemaal wel gezellige mensen. Gelukkig. Na de korte tour werd ik naar mijn woning geëscorteerd. Ik woon boven het restaurant Bistro2, midden in Monpazier. Het is nu nog redelijk leeg, maar in de loop van volgende week komen er weer wat mensen bij! Ik heb nu een tijdelijke kamer, vanaf zondag krijg ik mijn woonruimte tot aan het eind van de stage. Gelukkig zit hier een eigen douche en wc in dus ik hoef die met niemand te delen (Ha!). Het dorpje is niet echt wat je noemt groot, een dikke 20 minuten en je hebt elk straatje gehad. Het is wel te betitelen als "pittoresque". Alsof het gebouwd is naar de hand van een ansichtkaartje die je van ooms en tantes krijgt als ze weer eens op vakantie zijn.
De supermarkt hier ligt gelukkig dichtbij en zo kon ik meteen wat dingetjes inslaan - Bier en eten! :) Al met al een lange dag dus en ik ga dan ook nu van mijn welverdiende nachtrust genieten!

Stay tuned for more exciting news folks! Live from Monpazier, your reporter, Raf Seegers.

Bisoux et à bientôt!